به چه ساعتی، ساعت مچی اسپرت می‌گوییم؟

یک ساعت ورزشی نباید نازک باشد. لازم نیست زیر کاف قرار بگیرد. حتی لازم نیست زیبا باشد. این می تواند چیزهای زیادی باشد، اما هر ساعتی با جاه طلبی های اسپرت باید ویژگی های خاصی داشته باشد. ما در مورد مواردی مانند مقاومت در برابر آب، مقاومت در برابر ضربه و خوانایی، در میان سایر ویژگی های عملی صحبت می کنیم. چنین ویژگی‌هایی از سر ناچاری به وجود آمدند و منجر به دوام اولیه‌ای شد که بسیاری به حق از تقریباً هر ساعت مدرن انتظار دارند. متأسفانه، ساعت‌های امروزی ممکن است احساس کنند که از منشأ هدفمند خود جدا شده‌اند، و بسیاری ممکن است ساعت‌های ورزشی را صرفاً از نظر طراحی «اسپرت» یا سبک معمولی آن تصور کنند. شایان ذکر است که ساعت‌های ورزشی از کجا آمده‌اند و عناصر اصلی آن‌ها را تعریف می‌کنند. این برای مصرف کننده ای که با بازاریابی سبک زندگی بمباران شده است آموزنده است و همچنین برای مشتاقان روشنگری به عنوان پنجره ای به تاریخ و توسعه خود ساعت مچی است. به هر حال، این ماهیت سودمند ساعت های ورزشی است که آنها را در وهله اول جذاب می کند.

امروزه، دسته ساعت‌های ورزشی بسیار گسترده و متنوع است، در حالی که تقریباً هر چیز دیگری به اصطلاح محدود «ساعت لباس» تنزل یافته است. ساعت های غواصی، ساعت های خلبانی، ساعت های صحرایی، حتی بسیاری از کرنوگراف ها و GMT ها تنها برخی از محبوب ترین نمونه ها هستند. در حالی که اکنون هر کسی می‌تواند این ساعت‌ها را تقریباً برای هر مناسبتی بپوشد، تاریخچه و ویژگی‌های آن‌ها ریشه در کاربردهای بسیار خاصی دارد. ساعت های ورزشی ساعت های ابزاری هستند. آنها برای استفاده، پوشیدن توسط ورزشکاران، ماجراجویان یا سربازان – یا برای زمان‌بندی رویدادهای ورزشی و حتی تلاش‌های علمی ساخته شده‌اند.

آنها نظاره گر عمل هستند آنها برای تحمل شرایط سخت ساخته شده بودند. ساعت‌های اسپرت امروزی ممکن است صرفاً از نظر سبکی شیک و «اسپرت» باشند و فقط به دنبال کارهای نسبتاً ملایم و لوازم جانبی ستایش باشند، اما حتی آن‌ها هم این ارتباط هدفمند را با گذشته به اشتراک می‌گذارند – و در حالت ایده‌آل، همان وعده دوام را دارند. بنابراین، ساعت ورزشی دقیقاً چیست؟ بهتر است این سوال را بپرسیم: یک ساعت ورزشی چه کاری باید انجام دهد؟ در اینجا عناصر اساسی که ساعت‌های ورزشی را تعریف می‌کنند، چرایی اهمیت آن‌ها و چگونگی پیدایش آن‌ها آمده است.

ساعت ورزشی باید در برابر آب مقاوم باشد

برای بسیاری از مصرف کنندگان و حتی علاقه مندان، درجه بندی مقاومت در برابر آب یک ساعت اغلب برای تعیین کمیت چقرمگی کلی آن دیده می شود. دوام بیشتر از اینها وجود دارد، اما آنها کاملاً از پایه نیستند. رطوبت وارد شده به قاب ساعت می‌تواند برای مکانیسم‌های مکانیکی یا الکتریکی پیچیده داخل آن کشنده باشد، و باعث مرگ بسیاری از ساعت‌ها قبل از اینکه مقاومت در برابر آب به ویژگی استاندارد ساعت‌هایی تبدیل شود که اکنون آن را بدیهی می‌دانیم، شد.

مقاومت در برابر آب فقط برای ساعت های غواصی نیست. ساعت‌هایی که هرگز به غرق شدن نزدیک نمی‌شوند، به‌دلیل اینکه بخشی از زندگی روزمره انسان هستند، همچنان در معرض رطوبت و ذرات هستند. فقط تصور کنید که زنگ زدگی و گرد و غبار می تواند با ساعت دقیق و روان کننده ها چه کند. خبر بدی است با این حال، مردم امروز انتظار دارند که بتوانند بدون نگرانی در مورد ساعت‌های خود فعالیت‌های عادی خود را انجام دهند، مانند زمانی که دست‌های خود را می‌شویند، در برابر بارندگی شدید، حتی دوش گرفتن، شنا کردن یا، بله، غواصی. تکامل مقاومت در برابر آب در ساعت‌ها حجم زیادی از ساعت‌ها را پر کرده است و مملو از اختلافات تاریخی و جنجال‌هایی در میان وسواس‌ترین و متمایل‌ترین ساعت‌ها به‌صورت آکادمیک است. با این حال، آنچه باید بدانید این است که چند نوآوری راه را برای ساعت‌هایی مانند محبوب‌ترین ساعت‌های امروزی و نمونه‌های افراطی که بسیار فراتر از آنچه که هر انسانی می‌تواند زنده بماند، هموار کرد. آنها راه حل هایی هستند که هنوز هم استفاده می شوند: واشرها و اجزای پیچ. این ممکن است هیجان انگیز به نظر نرسد، اما آنها ساعت های ورزشی هیجان انگیز را ممکن می کنند. این راه‌حل‌ها در قرن نوزدهم حتی قبل از اینکه ساعت‌ها از جیبی به مچ دست در اوایل بیستم منتقل شوند، توسعه یافتند. در مچ دست، آنها حتی بیشتر در معرض دید بودند و به طور فزاینده ای برای مردان معمولی رایج بودند. ضرورت های جنگ و رواج فعالیت هایی مانند غواصی نیاز به ساخت قاب های ساعت را تا حد امکان در برابر آب تسریع کرد. پیشرفت افزایشی بود اما نقاط عطف قابل توجهی وجود داشت. در اوایل سال ۱۹۱۷، در طول جنگ جهانی اول، فرماندهان زیردریایی ساعتی به نام زیردریایی تولید شده توسط شرکت سوئیسی Tavannes را سفارش دادند که برای زمان خود بسیار قوی بود. رولکس ساعت ۱۹۲۶ Oyster خود را در سال ۱۹۲۷ هنگام شنا کردن در کانال انگلیسی روی مرسدس گلیتز قرار داد و راه را برای مقاومت در برابر آب در ساعت‌های روزمره هموار کرد. Omega Marine که در سال ۱۹۳۲ منتشر شد، اغلب به عنوان اولین ساعت غواصی تجاری موجود در نظر گرفته می شود. با یک قاب مستطیل شکل ظریف، داخل یک قاب بیرونی به صورت هرمتیک مهر و موم شده بود.

نوع جدیدی از واشر در دهه ۱۹۴۰ به نام O-ring منجر به ساخت ساعت‌های قوی‌تر و نوع ساعت غواصی شد که امروزه می‌شناسیم. رولکس، بلان و زودیاک همگی محصولاتی را در سال ۱۹۵۳ معرفی کردند که برای ما به عنوان ساعت های غواصی قابل تشخیص بودند و همگی دارای امتیازی در حدود ۱۰۰ متر بودند. ساعت های غواصی امروزه معمولاً باید حدود ۲۰۰ متر (معادل ۲۰ بار، ۲۰ اتمسفر یا حدود ۶۰۰ فوت) یا بیشتر درجه بندی شوند. برای شنا، حدود ۱۰۰ متر می خواهید، و هر چیزی کمتر احتمالاً نباید خود را یک ساعت ورزشی بنامد. درجه بندی ۵۰ متری نوید تطبیق پذیری معقول در بالای آب را می دهد، و می توانید دست های خود را با یک ساعت لباس ۳۰ متری “مقاوم در برابر پاشش” بشویید، اما به طور کلی می خواهید بیشتر از آن استفاده کنید. ساعت‌ها با این درجه‌بندی‌ها از کارخانه خارج می‌شوند، اما زمان و استفاده باعث فرسایش قطعاتی مانند واشر لاستیکی می‌شود. سرویس دهی منظم همیشه عاقلانه است، و فرض اینکه ساعت های غواصی قدیمی می توانند مانند دوران جوانی عمل کنند، احتمالاً عاقلانه نیست. امروزه، با ماشین‌کاری پیشرفته و تلورانس‌هایی که با میکرون اندازه‌گیری می‌شوند، اجزای پیچ‌دار مانند روکش و قاب پشتی نیز به تولید محصولات شدیدتر کمک کرده‌اند. می‌توانید ساعت‌هایی بخرید و بپوشید که عمق آن‌ها کاملاً غیرعادی است. امگا رکورد ۲۰۱۹ Ultra Deep Professional را دارد که تا ۱۰۹۳۵ متر آزمایش شده و کمتر از ۱۵۰۰۰ متر رتبه بندی شده است. نسخه تجاری، Ultra Deep، به ارتفاع ۶۰۰۰ متری ثابت رتبه بندی شده است. این ساعت در میان دسته ای از ساعت های غواصی با مقاومت شدید در برابر آب وجود دارد که نشان می دهد چه چیزی ممکن است و اینکه ساعت شما می تواند بیشتر از آنچه که شما می توانید آن را تحت فشار قرار دهید، زنده بماند.

ساعت ورزشی باید در برابر ضربه مقاوم باشد

مقاومت در برابر آب در ساعت‌ها موضوع نسبتاً جذابی است. از سوی دیگر، مقاومت در برابر ضربه می تواند کمی فنی شود و تعیین کمیت آن دشوارتر باشد. اما حداقل برای یک ساعت ورزشی به همان اندازه مهم و شاید حتی اساسی‌تر است. حداقل، یک ساعت ورزشی نباید شکننده باشد، درست است؟ مواد و سایر ویژگی‌ها به دوام کلی ساعت کمک می‌کنند، اما وقتی ساعت به اطراف ضربه می‌خورد، مشکلات زیادی وجود دارد. شما ممکن است شخصیت و پتینه تمام آن دنگ های کوچک روی کیس را گرامی بدارید، اما حرکت داخل نیز تحت فشار است.

از بین تمام اجزای کوچکی که دقیقاً با هم کار می‌کنند، از چرخ‌ها گرفته تا فنرها و حتی دست‌ها، حساس‌ترین آنها در برابر ضربه، محورهای تعادل هستند. تعادل مکانیزم تنظیم مکانیکی ساعت است. این چرخ نوسان با فنری در وسط است که صدای تیک تاک مشخصی را ارائه می دهد و اغلب می توان آن را از طریق پنجره پشتی ساعت مشاهده کرد. قدمت محافظ ضربه گیر آبراهام-لوئیس برگوئت سازنده معروف ساعت به سال ۱۷۰۰ برمی گردد و پیشروی سیستم پایه ای بود که امروزه تقریباً هر ساعت مکانیکی برای محافظت از تعادل از آن استفاده می کند.

این سیستم توسط Incabloc نشان داده می شود، یک پایه فنری برای جواهرات مصنوعی که نقطه محوری تعادل را تشکیل می دهند. اگرچه این ساعت در سال ۱۹۳۴ توسعه یافت، اما برخی از ساعت‌ها اساساً تا اواخر دهه ۱۹۵۰ هیچ محافظی در برابر ضربه نداشتند. این سیستم هنوز در بسیاری از ساعت‌ها استفاده می‌شود، اما برخی از برندها سیستم‌های ضربه‌گیر مخصوص به خود را نیز توسعه داده‌اند، مانند رولکس با پارافلکس یا سیکو با دیاشوک. برخی از برندها رویکردهای جایگزینی را برای افزایش بیشتر محافظت در برابر ضربه اتخاذ کرده اند، مانند Formex با سیستم تعلیق بدنه خود که در آن قاب خود روی فنر حرکت می کند.

شایان ذکر است که برخی از مقرون به صرفه ترین ساعت ها نیز انعطاف پذیرترین ساعت ها هستند. برند فرعی کاسیو G-Shock برند خود را بر اساس این مفهوم ساخته است زیرا ساعت های دیجیتال با حرکات کوارتز دارای قطعات متحرک کمتری هستند که می توانند آسیب ببینند. علاوه بر این، قاب‌های پلاستیکی سبک وزن و ضربه‌گیر برخی از مقاوم‌ترین ساعت‌های موجود را ارائه می‌دهند. ساعت‌سازان دیگری مانند ریچارد میل، ساعت‌های مکانیکی پیچیده با مواد جایگزین را برای نتیجه‌ای مشابه – اگر نمایانگر طرف دیگر طیف قیمت باشد – طراحی کرده‌اند.

در محیط‌های آزمایشگاهی، تولیدکنندگان ساعت اغلب محصولات خود را تحت آزمایش‌های استرس قرار می‌دهند که می‌توان آن را به صورت تجربی اندازه‌گیری کرد. آنها از ارتفاعات استاندارد و مشخص پرتاب می شوند و همچنین با چکش روی آونگ زده می شوند و به داخل توری پرواز می کنند. آیا هنوز کار می کند؟ خوب یا: نیاز به بهبود دارد. از طرف دیگر، وبلاگ نویسان Gung-ho و YouTubers، گاهی اوقات از ساعت تا حد نابودی واقعی آن سوء استفاده می کنند. توصیه می‌کنیم با ساعت‌هایتان خوب رفتار کنید – اما آن‌طور که می‌خواهید بپوشید و از آن لذت ببرید. حفاظت در برابر ضربه این امکان را فراهم می کند.

یک ساعت ورزشی باید خوانا باشد – و دارای نور قوی باشد

تنها در دوران مدرن است که خوانایی ظاهراً به یک ویژگی “اختیاری” در ساعت تبدیل شده است. ساعت‌های امروزی به دلایل مختلفی استفاده می‌شوند، اما در گذشته ابزارهای مهم و روش اصلی بیشتر مردم برای شناخت زمان بودند – آنها محصولاتی بودند که باید کاربردی باشند، و خواندن آسان آن‌ها یک اصل اساسی در طراحی سنتی ساعت بود. . در بسیاری از موقعیت ها، خوانایی قوی بسیار مهم بود.

تصور کنید در حال پرواز با هواپیما هستید. اما این یک جت مسافربری مدرن نیست، بلکه یک هواپیمای نظامی در جنگ جهانی دوم است. داره یخ میزنه عینک میزنی شما در حال مبارزه با نیروهای G و تغییرات فشار هوا هستید. تمام کابین خلبان در حال ارتعاش است و این دقیقاً در راه است تا به سمت آن شلیک کنید. به مچ دست خود نگاه می کنید و با دستگاه تکان دهنده ای که شما را احاطه کرده است به اطراف می چرخد. هیچ ساعت کوچکی با عقربه های ظریف و نازک به هیچ وجه کاربردی نخواهد داشت.

این یکی از دلایلی است که ساعت‌های خلبانی بزرگ هستند. همچنین عقربه‌ها و شاخص‌های آن‌ها بزرگ بودند، که در یک نگاه سریع تا حد امکان بزرگ، با کنتراست بالا و خوانا طراحی شده‌اند – به هر حال، در آن بمب‌افکن باید به چیزهای زیادی توجه کنید. ساعت‌سازانی که اغلب تحت قراردادهای نظامی کار می‌کنند، احتمالاً حدس نمی‌زدند که این طرح‌ها برای نوادگان قرن بیست و یکمی آن‌ها بسیار جذاب به نظر می‌رسند. آن‌ها هم اهمیت چندانی نمی‌دادند: کارشان تولید محصولات بسیار کاربردی و قابل اعتماد بود تا خلبانان بتوانند در میان برنامه‌های کاربردی دیگر حرکت کنند و با خیال راحت به خانه بازگردند.